Blog 'Een pijnlijke navelstreng' door Bernd Hietberg

Op een hete dinsdagmiddag, ruim boven de 30 graden, belde een boer naar onze praktijk dat koe Coba opeens bijna geen melk meer gaf. Coba is 4 jaar oud, was nooit ziek maar bleef wel een beetje achter ten opzichte van haar vriendinnen.

Via een digitale agenda kunnen onze dierenartsen ook onderweg zien welke boer er gebeld heeft en wat er aan de hand is. Zo kwam ik bij Coba, die een beetje sip met haar oren naar beneden stond te kijken. Haar hartslag was verhoogd. Gister gaf ze nog 30 liter melk, vandaag nog geen 7. Ruim 2 maand geleden had ze haar 2e kalfje gekregen. Ze leek nu  buikpijn te hebben, rechts in de buik hoorde ik wat gas.

Daarop besloot ik een jonge collega te bellen voor hulp en samen de buik van Coba te openen om de oorzaak te vinden. Na uitgebreid wassen en scheren, prikje lokale verdoving en een langwerkende desinfectie spray hesen we ons in een steriel operatie pak. Warm dat het was!

Via een snee van circa 15 cm rechts in de flank konden we met een arm de koe in om naar de oorzaak te zoeken van het gas en de buikpijn. Tot onze grote verbazing troffen een restant van de navelstreng aan! Deze loopt bij een ongeboren kalf (of embryo) in de buik van de navel naar de lever en verdwijnt na geboorte. De navelstreng was nu blijven zitten en een harde bindweefsel streng geworden. Haar lebmaag en de galblaas stonden daardoor flink onder spanning, dat doet hartstikke zeer.

Omdat we niet met een schaar in de buik durfden te knippen, zonder dat je kunt zien wat je doet, prepareerden we met een stomp tangetje de streng los onderin de buik. Daarna lukte het om de streng naar buiten te brengen en vrijwel helemaal te verwijderen.

Volledig doorweekt van zweet in het operatie pak, een spannende operatie te doen bij deze temperaturen voelde het toch als een overwinning. Wat gaaf om dit op te kunnen lossen. Al na twee dagen toen ik even op bezoek was ter controle stond ze vrolijk te eten tussen haar vriendinnen, alsof er niks gebeurt was.

Omdat dieren niet kunnen praten zijn er best regelmatig patiënten waarbij je niet precies weet wat er aan de hand is. Maar met flinke inzet en een beetje lef kom je vaak verder dan je denkt. ‘Vaak bu-j te bang’

Bernd Hietberg